شرح خبرنامه
ذهن ديگران را بخوانيد
تاریخ انتشار خبر : 1392/10/03
افشاي ناخودآگاه
کاربرد ضماير مي‌تواند بينش عميقي نسبت به افکار و احساسات واقعي فرد در اختيارمان بگذارد. «تحليل محتواي کلام» سيستمي است که کاربرد ضمايري نظير «من» و «ما» را بررسي مي‌كند. براي مثال، قربانيان آدم ربايي، تجاوزهاي جنسي و ديگر جرايم خشونت‌آميز معمولاً خود و مجرم را متفقاً و با ضمير «ما» مورد اشاره قرار نمي‌دهند.
در عوض، قرباني براي شرح جنايت معمولاً از ضمير شخصي «من» براي اشاره به خودش و «او» براي اشاره به مجرم استفاده مي‌كند. کاربرد ضمير شخصي «ما» مستلزم نوعي نزديکي رواني است که در چنين جناياتي معمول نيست (آدامز،1996).
سناريو
يک دوست از شبي که با نامزدش بيرون رفته است براي شما تعريف مي‌كند. حکايت او مملو از ضمير «ما» است: «ما ساعت ده رفتيم رستوران ... بعدش با هم دسر خورديم ... چند نفر از دوستانش را ديديم ...» بعد، ناگهان روايت به اين شکل تغيير مي‌يابد: «او مرا به خانه رساند.»
به احتمال زياد بگو مگويي بين او و نامزدش درگرفته، چون از ضميري که نشانه‌ي صميميت و رابطه‌ي دوستانه باشد استفاده نکرده است. در غير اين صورت مثلاً مي‌گفت، «ما راه افتاديم به سمت خانه،» يا «ما با هم به خانه رفتيم.»
نمونه‌هاي فراواني از اين مورد روانشناسي وجود دارد. براي مثال، وقتي فردي از خود مطمئن باشد و به گفته‌اش ايمان داشته باشد احتمال بيشتري وجود دارد که از ضمير «من» يا «ما» استفاده کند. وقتي چندان احساس قدرت نکنيم، به طور ناخودآگاه سعي مي‌کنيم خودمان را از اظهاراتمان جدا سازيم و مالکيت سخنانمان را نپذيريم.
ذهن ديگران را بخوانيد
دکتر ديويد جي. ليبرمن
اميرحسن مکي- آزاده مبشر
نظرات :